یک اتفاق افتاد

سلام

من چند بار به دیدن طاق بستان رفته ام. یک اسب بزرگ انجا هست که پایش شکسته شده است. قبلا من پیشش هم رفتم و عکس گرفتم. الان نمی گذارند نزدیک برویم.

کوه بیستون هم چند بار رفته ایم و کباب هم خوردیم.

دیروز ساعت 6 چند تا عکس از کوه طاق بستان گرفتم و می خواستیم شب برویم همان جا. اما نرفتیم و برای شام یکی از پارک های داخل شهر نزدیک شهرک الهیه که خانه ی پدربزرگم هست رفتیم. چند ساعت هم فوتبال بازی کردیم.

وقتی می خواستیم بر گردیم از همانجا که نشسته بودیم دیدیم کوه طاق بستان آتش گرفته است.

این اتفاق خیلی یک دفعه بود و یادمان نبود عکس بگیریم.

دیروز به پدرم گفتم کوه طاق بستان چقدر بلند است. پدر گفت نمی دانم . شاید دو هزار متر. و گفت من تا نزدیکی قله ی آن رفته ام. گفتم آن کوه سمت راستش بیستون است. گفت نه. پرآو است و بلندتر از طاق بستان است. بیستون بعد از آن است. در کوه پرآو یک غار خیلی وحشتناک است که مثل آن در دنیا نیست.

گفتم شما آنجا هم رفتین؟ پدرم گفت نه. از غارنوردی می ترسم. یک بار در یک غار یکی از کوه های اطراف قم گیر افتادم از غار نوردی ترسیدم.

این عکس اول را خودم از کوه طاق بستان گرفتم.

این عکس های پایین را هم از اینترنت گرفتم. عکس آخری همان آتش سوزی دیشب است. اما آتش بعدا بیشتر شد و صحنه ی خیلی قشنگی بود.

کجا بروم که خوب باشد؟

سلام
به بابایم می گویم بعضی که داخل وبلاگ من می آیند می گویم پدرم اجازه نداده است تا آدرس وبلاگتان را داخل وبلاگم بگذارم.
چرا باید این کار را نکنم؟
می گوید آدم نباید هر جایی برود و هر چیزی را بخواند. باید وقتش را برای چیزی مصرف کند که به دردش بخورد.
بعضی جاها را نباید رفت. بعضی را باید رفت و کم رفت. بعضی جاها هم همیشه رفت.
وقت تو بیشتر ارزش دارد تا همه ی آن را برای هر جایی مصرف کنی.
می گویم در اینترنت، کجا هست که باید همیشه رفت و کجا بعضی وقت ها؟
می گوید خودم به تو می گویم.
الان فقط سعی کن نوشتنت سریع شود و فکر بکنی چه چیزهایی بنویسی که به درد خودت و درد بعضی از مردم دیگر بخورد. بعدا خودم از آن جاها به تو نشان می دهم.
خداحافظ

استقلال، بهترین تیم دنیا

سلام

من طرفدار تیم استقلال هستم.

از پرسپولیس هم خیلی بدم میاد.

خداحافظ

سگ باغ

سلام

من به عکاسی هم یک کم علاقه دارم.

بزرگتر بشوم می گویم بابا برایم یک دوربین بخرد.

الان عکس هایی که می گیرم با موبایل بابا است.

این عکس پایین را عید امسال گرفته ام، خانه ی پدربزرگم. پدر مامانم.

دختر سمت راست، فاطمه، آبجی ام است.

دیروز هم خواستیم باغ پدر بزرگم برویم. پدر بابا.

اما بابا گفت حالم خوب نیست شما بروید. من و فاطمه و مامان با مادربزرگ رفتیم سر باغ. آنجا که رفتیم سگ باغ دنبالمان کرد. هر کدام از ما یک جا فرار کردیم.

بعد پدربزرگ آمد و به سگ گفت برود. او هم رفت.

بعد با سگ دوست شدیم و کمی هم خوراکی به او دادیم.

فاطمه پفک هم داد. ولی نخورد.

شب با پسر عمویم محمد صادق بازی کرده بودیم ولی او باغ نیامد.

هر چه منتظر بودیم محمد امین بیاید او هم نیامد. محمد امین پسر عمه ام است.

خیلی خوش گذشت.

اگر آنها بودند بیشتر خوش می گذشت.

بعضی میوه ها رسیده بودند. بعضی هم نه.

عکس های باغ را بعد در اینجا می گذارم. خاطرات آنجا را هم می نویسم.

هنوز سرعت تایپ کردنم بالا نرفته. بابا به من گفته چه طور بنویسم. اما می نویسم.

خداحافظ

من و خواهرم در حرم حضرت معصومه (س)

سلام

من و خواهرم در حرم حضرت معصومه (س)

چند شب قبل.

خداحافظ

سالگرد تخریب بقیع را تسلیت می گویم

سلام

امروز چهارشنبه 23 تیر 1395 برابر 8 شوال 1437 است.

امروز روزی است که وهابی های عربستان، حرم امامان ما در قبرستان بقیع مدینه را خراب کردند. از پدرم درباره ی وهابی ها چند سوال پرسیدم و بعضی را جواب داد. بعضی را هم گفت وقتی بزرگ شدی می فهمی.

از اینجا می توانید درباره ی بقیع نوشته هایی را بخوانید:

http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=178958

خداحافظ

به نام خدا

سلام

من علی هستم. اینجا درباره ی چیزهایی می نویسم که علاقه دارم.

خداحافظ

عنوان دومین مطلب آزمایشی من

زکات علم، نشر آن است.

عنوان اولین مطلب آزمایشی من

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست.

برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند.